Redactie
Dat die kern aan het Gooimeer kwam… Er waren verschillende redenen. Het had altijd mijn voorkeur al gehad, omdat alle nieuwe steden altijd van het water af gekeerd waren. Zelfs in Lelystad heeft het heel lang geduurd voordat er eindelijk eens iets aan de kust gebeurde. Ik was een watersporter. Het had mijn grote voorkeur. En ik had de tijd mee, want er was strijd tussen Amsterdam en Utrecht waar de eerste kern moest komen. Amsterdam wilde de kern aan de westkant van de geplande brug [Hollandse Brug] en Utrecht wilde de kern bij de Stichtse Brug. Eén van de kleinste kernen, of de kleinste kern, had ik net er tussenin gelegd.
Mede gelet op die permanente strijd tussen die twee grootmachten heb ik tegen Van Duin en in de Projectgroep gezegd:
“Laten we aan het water beginnen, dan doen we eindelijk eens iets wat hier in de polder nooit gebeurd is, gewoon huppetee, aan het water een vriendelijk klein stadje. Dan kunnen we ook zonder al te grote voorinvesteringen beginnen en kunnen we daarna rustig denken over de andere kernen.”
Ik heb zelf altijd het idee gehad dat ik in de keuze voor de kern aan het water – Almere Haven – een redelijk belangrijke rol heb kunnen spelen. [...]
Mijn persoonlijke voorkeur [voor de locatie van de eerste kern], die ik nooit onder stoelen of banken heb gestoken, had de strijd tussen Amsterdam en Utrecht mee. En het feit dat het één van de kleinste kernen was. Iedereen zag in dat men niet de fout moest maken van Lelystad. Daar is van het begin af aan gemikt op die 100.000 inwoners die het nooit gekregen heeft, maar waar wel een gigantische infrastructuur voor aangelegd is. Men moest dus niet dezelfde fout maken en men kon dus beter met een kleine kern beginnen. En één van die kleine kernen lag ook strategisch gezien toevallig op een betere plaats.