Redactie
De school die ik in Marknesse bezocht, ging met horten en stoten. Dan had je een onderwijzer en dan weer niet. Het kon best zijn dat wanneer de onderwijzer weg was, ook de kinderen verdwenen. Als er geen onderwijzer was, waren we gewoon thuis. Toen het schooltje werd opgericht, ging het allemaal officieel. De secretaris van het openbaar lichaam, die later landdrost in Elten is geworden, kwam zo nu en dan op het schooltje en had een gesprek met de onderwijzer. Als kinderen merkte je daar niet zo veel van. Maar, Sassen of Stassen was plotseling ook weer weg. Dan was je een aantal weken thuis en dan kreeg je weer een onderwijzer. Zijn naam werd niet genoemd en mocht ook niet genoemd worden. Waarom, dat wisten we ook niet. Hij is er een paar maanden geweest, heeft Dolle Dinsdag nog meegemaakt en was plotseling ook weer weg.
Toen kregen we meester Van der Poel, een hoofdonderwijzer uit Kuinre, één van de randgemeenten. Die was te traceren. Dat wisten we. Hij is met de grote razzia op 17 november 1944 weer weggegaan. Later hadden we een zekere Van Rijzen of Rijzen uit Twente, een man uit het voortgezet onderwijs. Hij was, denk ik, ook een echte onderduiker. Hij is tot de bevrijding gebleven. Toen is het schooltje ook weer even in elkaar gezakt. Er zaten allemaal hiaten in.
Het was wel een interessant schooltje, trouwens. Het schooltje zat in een kamer van het stenen kamp Marknesse II. Netjes geschilderd in mooie kleuren. Het materiaal was - heel verwonderlijk - gloednieuw. Ik heb vanmorgen nog mijn rapportboekje bekeken, een mooi gedrukt boekje met normaal kafje van Samson uit Alphen aan den Rijn. Sommige dingen gingen in de bezettingstijd gewoon door. Ook het lesmateriaal en de inrichting van het schoolgebouwtje: nieuwe banken, nieuwe schoolborden en nieuwe boekjes. De reden waarom het op mij zo’n indruk maakte was dat ik in de Wieringermeer [1937-1942] en ook in Vollenhove [1942-1943] op school ben geweest. Daar had je banken met twee leerlingen naast elkaar met zo’n inktpotje in het midden. In Marknesse kregen we veel moderner materiaal: een lessenaartje met een losse stoel erachter.