Redactie
In de Noordoostpolder heb je natuurlijk zo’n ring van dorpen om Emmeloord heen. Nou, dat is in Oostelijk Flevoland ook nog in het begin zo opgezet; Dronten met een ring van dorpen er omheen. Daar zijn er uiteindelijk maar twee van gerealiseerd: Swifterbant en Biddinghuizen.
Voor Zuidelijk Flevoland was één agrarische verzorgingskern bedacht: Zeewolde. En voor de boeren was de locatie logischerwijs midden in de polder, want dan waren de afstanden het kortst. Maar de ervaring was natuurlijk met die andere dorpen dat ze allemaal een beetje aan bloedarmoede leden omdat het een agrarische grondslag had. En de intentie van de Rijksdienst voor de IJsselmeer was altijd:
“Je moet er ook die recreatieve poot aan koppelen, want dan heeft het dorp meer bestaansrecht.”
De RIJP wilde naar de dijk en het water toe, dus naar het Wolderwijd.
Er is dus van alles gebeurd tussen het Landbouwschap, de politiek en de Rijksdienst om die locatie te bepalen. En ik denk dat iedereen het er nu wel over eens is dat het goed is dat het dorp aan de dijk ligt. Maar de afstanden voor de boeren zijn natuurlijk gigantisch geworden. Ik bedoel, boeren moeten twintig kilometer rijden voor de boodschappen, bij wijze van spreken. Dat was toentertijd nog veel groter dan nu qua mentale beleving. Maar dat dorp heeft nu natuurlijk veel meer potentie om door te groeien en tot volwassenheid te komen dan als het alleen maar agrarische bedrijvigheid had gehad.