Remco van Diepen
Die Markerwaard, die ging [...] in het kabinet-Den Uyl nadrukkelijk een rol spelen. Een van de ministers uit dat kabinet heeft op een gegeven moment een keer op plan op tafel gelegd over het tekort aan zoet water in Nederland. Er moest van alles gebeuren met waterleidingen. Er moest meer zoet water komen. Toen kreeg dus dat Markermeer het doel waarvoor tien jaar eerder al die mensen uit de milieubeweging voor hadden gepleit: behoud dit als zoetwaterreservoir. In de zestiger jaren was dat geen argument, in de zeventiger jaren werd dit een van de doorslaggevende argumenten. Dat was een hele typische ontwikkeling. Maar of die nu beïnvloed is geweest door ons in de polder, dat weet ik niet.
Het Markermeer als zoetwaterreservoir
De jarenlange discussie over de Markerwaard
Jarenlang is er gedebatteerd over de aanleg van de Markerwaard. De milieubeweging was tegen, onder meer met het argument dat het Markermeer zou kunnen dienen als zoetwaterreservoir. Het kabinet-Den Uyl neigde ook naar dat standpunt. Lelystedeling Michel van Hulten was als medewerker van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders al tegen de Markerwaard. Hij werd benoemd tot staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat in het kabinet-Den Uyl:
Een plan voor de verbindingen tussen Amsterdam, Markerwaard en Zuidelijk Flevoland, ca. 1974.
Alle rechten voorbehouden
Bron: Batavialand te Lelystad, Audiovisueel Archief, interview met Els van Hulten, Michel van Hulten en Jan Lindhout, 11 oktober 2016.
Alle rechten voorbehouden