Onderduikers in de Noordoostpolder (lente 1943)

Die trein naar Kampen, hij zat hartstikke vol. Allemaal jongelui. Ik had meteen door dat ik niet de enige was die het vertikte om aan de oproep van Hitler om zich te melden gehoor te geven. Toch … ik kan niet zeggen dat we met een kop vol zorg vertrokken. Je leefde bij de dag, je wist nauwelijks wat je boven het hoofd hing. Nee, zorg voor de toekomst hadden we geloof ik geen van allen. Er was immers nauwelijks sprake van een toekomst. Toen die trein in Kampen stilhield namen al die knapen een run op de aanmeldingsloketten voor arbeiders in de Noordoostpolder. Niet dat ze nou zo gek op werk waren, maar omdat ze wisten dat je in de polder goed zat. In de polder waren ze allemaal safe en er was, zeker het eerste jaar, geen mof te bekennen.