Redactie
Toen ik in Lelystad kwam wonen – het was in 1982 toen je ook zo’n crisis had – had ik een contract voor een jaar en toen heb ik een jaar gewerkt in Zaandam en in Kampen. Ik heb een jaar in Kampen gewerkt bij de Stichting IJsselacademie. Er werkte daar toen een meneer die blind was, Freek Pereboom [hij overleed in 1999]. Ik herinner me hem, want ik heb heel leuk met hem gewerkt. Freek was blind en maakte kennis met mij door mijn hoofdhaar te voelen! Hij zei altijd:
“Nou, Frida kom! Ik wil even jouw haar voelen. Oh ja, ik voel het. Jij hebt ander haar!”
Ik zeg: “Ja!” Freek was afgestudeerd doctorandus. Aangezien hij blind was, deed hij alles in braille. Als hij bezig was met een of ander artikel, dan las je hem stukken voor, hij luisterde en dan ging hij dat op zijn brailleapparaat schrijven. Ik heb daar een jaar gewerkt.