Bart Schultz
Het bleek dat je tegenwoordig rechtstreeks van Amsterdam naar Taipei – hoofdstad van Taiwan – kan vliegen. Een vlucht van twaalf en een half uur. Bij aankomst zou iemand mij opwachten om mij naar Tainan aan de zuidwestkant te rijden. Een rit van zo’n vier uur. Op het vliegveld staat inderdaad iemand met een bordje met mijn naam en hij brengt mij naar een taxi.
De taxichauffeur spreekt geen Engels en ik geen Chinees. Dus de rit verloopt rustig. We rijden over een mooie snelweg met drie rijstroken. Ik zie het landschap veranderen van zeer verstedelijkt tot landbouwgebied met overwegend rijstvelden en nog steeds veel bebouwing. Grote delen van de wegen zijn verhoogd aangelegd, zodat alles goed te zien is. Na ruim twee uur rijden stopt de chauffeur bij een gebied met wegrestaurants en winkeltjes. Hij laat mij op zijn mobieltje in het Engels zien dat ik na een kwartier terugverwacht wordt bij de auto. Na een kwartier gaan we weer rijden en hij laat me, wederom op zijn mobieltje, zien dat de rit nog een uur duurt. Toch wel een aparte ervaring. Bij aankomst bij het hotel nemen we vriendelijk afscheid.
De eerste twee dagen zijn er presentaties over ontwikkeling van laaglandgebieden in Indonesië, Japan, Maleisië, Nederland, Taiwan en wereldwijd. Er worden veel gegevens, nieuwe ontwikkelingen en praktijkervaringen gepresenteerd. Veel aandacht wordt besteed aan de bodemdaling die, zoals ik eerder op Flevolands Geheugen in Bodemdaling in polders heb beschreven, doorgaans vele malen sneller gaat dan de zeespiegelstijging. Ook kusterosie komt uitvoerig aan de orde, want daar zijn ook in de meeste landen nogal wat problemen mee. In de loop van de middag van de tweede dag worden de deelnemers in groepjes ingedeeld. Van elk groepje wordt verwacht dat ze een bepaald onderwerp analyseren en met voorstellen komen die tijdens de vijfde dag zullen worden gepresenteerd en besproken. Ik ben benieuwd waar ze mee komen.
De derde dag is gewijd aan excursies. We bezoeken een kustzone waar behoorlijke erosie is en waar men onderzoek doet naar verschillende methoden om de erosie tegen te gaan. Vervolgens bezoeken we het Waterloopkundig Laboratorium van Taiwan, waar onder andere een enorme stroomgoot ligt om onderzoek te kunnen doen naar golfbewegingen door tyfoons en tsunami’s, want met beide heeft Taiwan nogal te kampen.
In de ochtend van vierde dag krijgen we presentaties over op natuurlijke processen gebaseerde ontwikkelingen in de kustzone en over de mogelijke toepassingen van AI in het waterbeheer in Taiwan. Taiwan, als land van de computerchips blijkt hiermee ook op het gebied van waterbeheer al zeer ver te zijn. Vervolgens vetrekken we naar Kaohsiung, waar we een bezoek zullen brengen aan zeg maar het waterschap. Na een uitgebreide groepsfoto-sessie, want daar houden ze van in Taiwan, krijgen we een voorlichting wat het waterschap allemaal in het gebied doet. Gedemonstreerd wordt hoe je met het aankijken, en door over een geprojecteerde kaart te lopen beelden kunt opwekken die er op de betreffende plek spelen. Hightech in de voorlichtingswereld.
Vervolgens bezoeken we een opblaasbare rubberdam die in de rivier Houjin op ongeveer drie kilometer van de uitmonding in zee ligt. Deze dam heeft twee functies. Enerzijds wordt ermee voorkomen dat onder normale omstandigheden het zoute zeewater niet verder naar binnen dringt en anderzijds kan rivierwater voor irrigatie naar een kanaal worden afgeleid waarvan de monding juist bovenstrooms van de dam ligt.
De laatste dag dan vooral de presentaties van de groepen, die ze inderdaad keurig hebben voorbereid en tot de nodige discussie leiden. Aan het eind van de cursus is er een zeer boeiende lezing van een wereldwijd bekende Taiwanese hoogleraar die, onder andere, het waarschuwingssysteem tegen overstromingen voor Taiwan tot stand heeft gebracht, met inbegrip van de bijbehorende evacuaties als er een zware tyfoon langs komt. Dit is nu waarschijnlijk het beste systeem in de wereld en dat is bepaald geen geringe presentatie.
Ter afsluiting van de interessante en uitstekend verzorgde week is er een tour naar enkele historische plaatsen in Tainan. We bezoeken het Fort Zeelandia dat tussen 1624 en1662 door de Verenigde Oostindische Compagnie (VOC) is gebouwd en het Fort Provintia uit dezelfde periode. Als ik langs een video presentatie in Fort Provintia loop, hoor ik tot mijn verrassing ineens het Wilhelmus klinken. Het blijkt onderdeel van de presentatie te zijn.
De avond voor mijn vertrek krijg ik van de organisatrice van de cursus een e-mail met het kenteken en telefoonnummer van de taxi die mij naar het vliegveld zal brengen. Stipt op de aangegeven tijd komt de taxi bij het hotel voorrijden en brengt mij naar het vliegveld. Fantastisch land.
