Redactie
Wij waren lid van de Nederlandse Caravanclub en die hadden hier een terrein gekocht, een eindje verderop aan het eind van de Dasselaarweg. Het was ongeveer in 1981. Dat terrein moest klaargemaakt worden voor de caravans om te kamperen. Dus er was heel wat werk te doen. Daar moesten toiletgebouwen komen en dat soort zaken. Elektrapaaltjes, distels trekken. En dan ben je hier een beetje aan de wandel en dan kom je aan een stuk water waar iets van een haventje ontstaat. Wij wisten wel dat hier een plaats zou komen, maar als je daar dan stond was het zand. Het was een beetje woest en ledig dus.
Op een gegeven moment kom je hier weer eens kamperen en dan ben je aan het fietsen of wandelen en dan zie je daar opeens een huis verschijnen. Een eerste huis. Nou, daar sta je even van te kijken; een huis in al dat zand. Het eerste huis was op het Flevoplein. Iedere keer als je op de camping kwam, waren er weer meer huizen en meer straten bijgekomen. Ze schoten eigenlijk als paddenstoelen de grond uit. Dat is echt waar. In ’85, begin ’86 hebben wij ons hier toen ingeschreven. Wij wilden hier toch wel wonen. Ik vond het hier vreselijk mooi. Vooral het Horsterwold en dan het water. Je hebt hier echt alles.
Wij hebben ons toen ingeschreven en datzelfde jaar hadden we dus hier een woning aan de Hoornse Weg. De verhuizing ging wel grappig, want er was nog geen straat. Dus de verhuisauto zakte op die Hoornse Weg in het zand.
Nou ja, dan ben je je een poosje met je huis en de tuin bezig. Dan moet je daar ook weer distels trekken. Er gebeurden wel verrassende dingen. Soms liep er een wezeltje door je huis heen, want die waren daar ook nog steeds, die beestjes. Ik denk dat ze ons maar indringers vonden.
