Na verloop van tijd ga je eens wat meer kijken in het dorp, want je wil natuurlijk ook wel kennissen maken en thuis heb je niet zoveel meer te doen. Dan is daar in het dorp één of andere rode keet, de Driesterrenkeet. En daar gebeurde van alles en nog wat. Dat bleek dan te worden georganiseerd door de Stichting Zuiderzeemeermin. Zij hadden werkgroepen, ik geloof zelfs dat de eerste werkgroep de werkgroep koffieochtenden was. Daarna kwam de 50+-soos. We hadden zo’n beetje 23 werkgroepen, op allerlei gebied. Logisch, de mensen wilden elkaar ontmoeten.
Nou ja, mijn man en ik vonden dat jeu de boules er eigenlijk wel bij hoorde. In de caravanclub deden we heel veel aan jeu de boules. Dus wij vonden dat dat hier in het dorp ook maar eens opgezet moest worden. Dus je gaat eerst eens even informeren bij de Zuiderzeemeermin en bij de gemeente, want ja, je weet ook allemaal niet precies hoe dat werkt. Maar we konden gewoon een werkgroep worden van de Zuiderzeemeermin. De gemeente legde daar achter die rode Driesterrenkeet een jeu de boules-baan aan.
Ik had eerst die werkgroep een naam gegeven. Dat was Les Trois Étoiles, dus De Drie Sterren. Op een gegeven moment vroeg het bestuur om nieuwe bestuursleden, want er gingen er een paar weg. Ik vond het allemaal wel erg leuk, dus daar heb ik maar eens op gesolliciteerd. Ik ben er naar toegegaan, en nou, ik was welkom.