Redactie
Er zijn landschapsarchitecten bezig geweest om de polders in te tekenen: waar moeten steden komen, waar moeten de wegen komen, waar moet de bossen komen, waar moet recreatieterreinen komen? Op het moment dat een tekening klaar is, ging die tekening het veld in en dan moesten uitvoerders van de Rijksdienst zorgen voor de verdere uitwerking daarvan.
Wij zaten dan bij het beplantingsbedrijf. Als wij een tekening kregen, dan moesten wij gewoon een aantal kavels gaan planten. Dan gingen wij ze ploegen met een trekker voor bosbouwploegen. Die gingen zo’n 40 centimeter diep. We hadden hier onder andere in het Horsterwold hele grote kavels en daar zat je met zo’n hele grote trekker op. Je zette ‘m in een ploegvoor en dan had je gewoon anderhalf à twee uur niets te doen; de trekker reed niet meer uit de voor vandaan, die ging wel rechtdoor met ploegen. Zo groot waren die kavels.
Populieren moesten leeftijdsklasse aanbrengen in het bos. De populier is een hele snelle groeier, die ervoor zorgt dat je vrij snel een volwassen bosbeeld krijgt. Dankzij die populierstand kunnen andere bomen makkelijker in de luwte mee opgroeien. Ze worden 30 jaar oud. Daarna gaan ze weg voor een stukje productie en op dat moment ga je een nieuwe beuk of een nieuw plantvak eik aanplanten.
Na 150 jaar is niet al je beukenbos in één keer 150 jaar oud, maar heb je er leeftijdscategorieën in aangebracht, dankzij de populier. Want we hebben nog steeds populier; 45 jaar na aanplant zijn we nog steeds bezig met populieren omvormen tot nieuwe beuken- of essenvakken. Tevens planten we ook weer wat populier terug zodat je over 25 jaar nog weer een leeftijdscategorie hebt. Op die manier krijg je dus heel veel gradiënt in je bos. Dat houdt in dat het niet allemaal van dezelfde leeftijd is. Een bos is pas volwassen als het ongeveer 150 à 200 jaar oud is.
