2018

“Dat gebeurt op de wal niet”

20 april 2018

Janny van den Berg-van Slooten (1933) is een eigenlijk een ‘vreemde’ op Urk, want ze is opgegroeid in IJmuiden, als dochter van een vader van Urk en een moeder uit Maassluis. En ‘vreemden’ moeten nu eenmaal altijd net een stapje extra doen om erbij te horen. Maar als buitenstaander kun je ook de verschillen en overeenkomsten beter zien, waardoor je waardeert wat je hebt. Janny heeft het niet altijd makkelijk gehad in het leven, maar heeft kracht gevonden in het geloof en is blij dat ze op Urk haar thuis heeft gevonden.

Janny groeide op in IJmuiden.

“Mijn vader leverde olie aan de schepen en als geboren Urker, kwamen de Urker vissers ook vaak bij ons thuis. Dat was dan heel gezellig, met z’n allen in de woonkamer.”

Toen ze 5 jaar was, en Urk nog net een eiland, ging Janny met haar vader en het koor Excelsior naar een zangconcours op Urk met de stoomboot. Ze vond de reis prachtig! Er stond een muziektent in de haven en alle tantes en ooms waren er. Daar leerde ze voor het eerst de tradities kennen: op zaterdag eet iedereen gebakken vis met rijst. Haar moeder vond dat maar niks, dus kwam grootmoeder daarom regelmatig met extra boontjes en erwtensoep aan op zaterdag. Zo’n karige maaltijd? “Dat gebeurt op de wal niet.”

Janny was pas 19 jaar toen ze trouwde met een achterneef van haar vader, genaamd Henk van Slooten, waardoor ze Van Slooten-van Slooten zou gaan heten. Dat was makkelijk te onthouden. Hij voer op de grote vaart en was ooit 16 maanden van huis, omdat hij vast zat bij het Suezkanaal. Samen kregen ze 3 kinderen, 2 zoons en een dochter. Janny:

“Om de familiebanden aan te halen, gingen we regelmatig naar Urk. Dat hoefde natuurlijk niet meer per schip. We gingen altijd met de auto, eerst via de Afsluitdijk en Sneek, maar later was de brug tussen Lelystad en Emmeloord er en reden we via de polder. Dat scheelde ruim een uur!”

Toen ze 38 jaar oud was, verloor Janny haar man en werd weduwe. Haar ouders waren al eerder verhuisd naar Urk en haar vader was inmiddels ook overleden. Toen haar moeder ernstig ziek werd, besloot ze voor haar te gaan zorgen. Het was niet eenvoudig alles en iedereen achter te laten in IJmuiden, met name haar dochter. Op Urk leerde ze Jan van den Berg kennen.

“Het is allemaal nogal snel gegaan. Ik wilde rustig aan doen, maar na een paar maanden gingen we samen wandelen en zei de buurman veelbetekenend: ‘Gaat ’t gebeuren?’ Ik wist niet wat hij bedoelde, maar vlak daarna liepen we langs het gemeentehuis en trok hij me zo naar binnen om in ondertrouw te gaan. Ik wilde liever niet voor februari, maar beide heren vonden dat het voor de Kerst maar geregeld moest zijn. En toen was het besloten. Het was ook fijn hoor en kreeg er plots 6 kinderen bij.”

Zoals voor zovelen op Urk speelt het geloof een belangrijke in het leven van Janny. Bij de vraag of er verschil is tussen geloven aan wal en op Urk, moet ze even nadenken.

“Om eerlijk te zijn vind ik soms dat ze het hier net te ver doorvoeren. Ik zeg altijd: God is liefde en ben er ook van overtuigd dat als je om vergeving vraagt, dat je het ook krijgt. Dat vindt men hier niet altijd. Ik ben 12 jaar geleden overgestapt van christelijk gereformeerd naar Ichtus. Daar heb ik het soms nog moeilijk mee, want ik ben er gedoopt, getrouwd en mijn kinderen zijn er ook gedoopt, maar ik vind ook rust in mijn keuze. Mijn dochter gelooft niet meer, maar ik bid elke dag voor haar. Uiteindelijk gaat het erom dat je iedereen in z’n waarde moet laten.”

Dit verhaal is geschreven in het kader van Erfgoed pop-up's van de provincie Flevoland. Onderdeel van het programma Het Verhaal van Flevoland. Tekst en beeld: Marleen Hallie // ErfgoedinZicht.