Redactie
Cornelis Lely neemt in 1913 zitting in het kabinet Cort van der Linden, op voorwaarde dat "het groote plan der Zuiderzee" aan de orde komt. Op 16 september 1913 sprak koningin Wilhelmina in haar Troonrede de historische woorden:
"Ik acht den tijd gekomen om de afsluiting en droogmaking van de Zuiderzee te ondernemen. Verbetering van den waterstaatskundigen toestand der omliggende provinciën, uitbreiding van grondgebied en blijvende vermeerdering van arbeidsgelegenheid zullen daarvan het gevolg zijn".
In 1914 brak de Eerste Wereldoorlog uit. Nederland vocht zelf niet mee, maar de meeste andere Europese landen wel. De handel kwam stil te liggen en Nederland zat bijna zonder levensmiddelen. Om het tekort aan voedsel op te lossen was meer landbouwgrond nodig. In 1916 vond er een grote watersnood plaats, waarbij vele plaatsen rondom de Zuiderzee overstroomden.
De regering vond dat het voor de veiligheid van Nederland beter zou zijn als de Zuiderzee zou worden afgesloten en drooggelegd. Op 14 juni 1918 kwam de regering met de Zuiderzeewet, waarin dit plan werd voorgelegd. De vissers uit de dorpen rond de Zuiderzee waren het niet eens met de afsluiting en inpoldering van de Zuiderzee. Zij zouden werkloos worden. Uiteindelijk kregen zij een schadevergoeding voor het feit dat ze niet meer konden vissen.
De eerste polder die droogviel was de Wieringermeer in Noord-Holland (1930). De Zuiderzee werd IJsselmeer na de aanleg van de Afsluitdijk in 1932. Er kon worden begonnen met het werk om de provincie Flevoland aan te leggen.