Redactie
Bij ons [Casablanca] is wat anders dan in het Berberse gedeelte. Het is alsof je iemand uit Amsterdam vergelijkt met iemand uit Staphorst. (…) Ik kijk vaak naar een bepaalde zender uit Marokko. Daar hadden ze een programma over de zwartekousenkerk in Nederland. Als iemand dat programma ziet, dan denkt hij dat heel Nederland zo is. Dat is het probleem wat de Nederlanders hebben met de Marokkanen. Dat is precies hetzelfde. Ik moet hen uitleggen:
“Nee, dat is een dorpje. Nee, Nederland heeft dit en Nederland heeft dat. Die mensen mogen geen prik hebben en die mensen mogen niet naar een dokter.”
Dat is bij de Marokkanen ook zo.
Ik zeg: 97 procent van de Marokkanen dat hier woont komt uit het bergachtige gedeelte. Die hebben nog nooit van asfalt gehoord. En als ze in Nederland komen, dat is dat de hemel van de wereld. Als ik naar Casablanca ga, dan schrik ik. Mijn zoontje zegt: “Als ik in Marokko kom, wil ik niet in Casablanca wonen!” “Waarom niet?”
“Wat ik in Amsterdam zie, zie ik daar ook! Wat moet ik ermee?! Ik moet iets anders hebben, wat ik niet ken!”
Dat zijn dingen die ik aan Nederlanders duidelijk wil maken. Luister: ik kom uit Casablanca, maar ik heb ook grenzen. Mijn vrouw hoeft niet bloot over straat te lopen! Zij hoeft ook niet vreemd te gaan. Dat wil ook geen Nederlander hebben. Dat heeft echt niets met emancipatie te maken. Ik kan wel goed met mijn vrouw opschieten. Zij komt ook uit Marokko. En als ik haar zus zie, dan denk ik dat zij nog moderner is dan mijn vrouw.