Redactie
Je kunt het omschrijven als activerende huisbezoeken, want wat was de bedoeling ervan? Om te kijken waar de vrouwen belangstelling voor hadden. Dat was meestal naailessen – dat wilden ze wel allemaal – en taallessen. Zo is het begonnen. Die taallessen werden gegeven door Vormingscentrum De Kuil. Dat stond in Kofschip ten westen van de Zuiderzeewijk. Dat was een groot vormingscentrum en zij hadden net ruimte gekregen om die taallessen te geven. Daar werden taallessen gegeven. Eerst werden die lessen gegeven in buurthuis De Joon en daar kwamen wel vrouwen op af. Dat lukte ook wel. Zij wilden natuurlijk wel graag hun Nederlands verbeteren en beter leren naaien. Heel veel vrouwen waren nog analfabeet. Ze moesten echt beginnen met motorische oefeningen voor het schrijven. Die vorderingen waren natuurlijk wel heel langzaam, maar goed, het was de bedoeling dat ze iets vrijer werden in het Nederlands.
Nou, het bijzondere van Lelystad is dat er juist heel veel mensen uit Marokkaans-Arabische gebieden komen. En dat waren eigenlijk ook de vrouwen die naar de activiteiten kwamen. Dus dat waren vrouwen uit Tanger-Tetouan, Fez, Casablanca. Dat zijn de stedelijke gebieden in Marokko. De Berberse vrouwen kwamen eigenlijk niet de deur uit. Maar de mannen wilden dat hun vrouwen leerden naaien en soms ook dat ze de taal leerden. Dus, het is wel gebeurd dat ze thuis in groepjes les kregen. Dat was in klein familieverband, vier of zes vrouwen namen daar aan deel.