Daarvoor had je gewoon vertrouwen nodig, want je moest iets creëren om het vertrouwen van de eigen doelgroep te krijgen. Wij zijn gewoon begonnen met een kleine groep en we hebben binnen die kleine groep gewoon een bestuur gevormd. Binnen dat bestuur had iedereen zijn eigen taak. De taak van de voorzitter was echt de zwaarste taak, want je kunt van alles en nog wat, daarnaast ben je gewoon de eindverantwoordelijke. Dat was echt een pittige taak en dat is het nog steeds. Het is mij goed gelukt. We beginnen ook binnen de emancipatie en integratie gewoon verschillende activiteiten te organiseren.
Toen Insaf pas gesticht was begonnen wij begonnen wij met ‘Mijn buurvrouw en ik’, samen koken. Zo begonnen wij! Toen gingen wij een stukje verder. Wij gingen veel informatie geven aan landgenoten en Nederlanders, over de Ramadan en andere islamitische evenementen. Toen gingen we ook een stukje verder met ‘Verhalen voor je kind’, dat was toentertijd ook heel erg belangrijk, want de meeste vrouwen waren analfabeet en de communicatie met hun kinderen was eigenlijk het grootste probleem. Ze konden wel gewoon verhalen in hun eigen taal aan de kinderen vertellen, maar het probleem was dat de kinderen de eigen taal ook niet zo goed begrepen. We hebben de vrouwen begeleid zodat ze ook een simpel verhaal in het Nederlands aan hun kinderen konden vertellen. Dat heb ik ook gedaan in samenwerking met de school waar ik toen heb gewerkt. Dat was in het kader van ouderemancipatie. Nou, dat was ook goed gelukt.