Redactie
Ik ben altijd lid geweest van de partij [Groen Links]. Gewoon lidmaatschap. Dat was mijn partij. Ik had ook een paar collega’s in de partij en die hadden mij een keer benaderd: “Hé, wil je niet politiek actief zijn in de partij?” Toen heb ik in 2002 gezegd: “Okay, dat wil ik wel!” Ik heb eerst meegelopen om te kijken hoe het werkt. In 2003 werd ik gevraagd voor de partij in de Provinciale Staten. In het begin dacht ik: “Nou, ik wil gewoon even meedoen, maar niet echt als kandidaat. Gewoon in de fractie, als fractiemedewerker of als assistent.” Maar na gesprekken mocht ik solliciteren en na gesprekken hebben ze mij goed bevonden om politiek actief te zijn voor de partij.
Op de partijbijeenkomst voor het vaststellen van de kandidaten heb ik mij aan iedereen voorgesteld en kreeg van de dertig aanwezige mensen 27 stemmen. Ik weet niet meer wat ik hen heb verteld. Ik ben altijd voor rechtvaardigheid en sta ik naast de zwakkeren in de samenleving. En ik wil dat Flevoland zich ontwikkeld, maar niet ten koste van de ecologie. De economie moet in evenwicht worden gehouden met de ecologie, want dat is eigenlijk de kracht van Flevoland. Dat is één van de speerpunten van de partij. Het is heel belangrijk Flevoland schoon te houden. En ook dat de mensen met elkaar en naast elkaar wonen, alles met elkaar delen, zowel autochtonen als allochtonen. Het zijn allemaal Flevolanders. Ze moeten samenwerken voor de bestwil van hun kinderen en het welzijn van het land. Dat was eigenlijk altijd mijn motto waar ik hard voor heb gewerkt. Ik heb een heleboel dingen kunnen bereiken en ook iets voor de mensen kunnen betekenen.
