Redactie
Op een gegeven moment dacht ik: “Dat is toch niet de bedoeling met mij!” Ik was inmiddels ook wat actief geworden in de Marokkaanse jongerenvereniging en leerde Ben Alilou kennen. Hij was er voor de Marokkaanse gemeenschap. Ik woonde op het Galjoen, dat was toen net opgeleverd. Ik kreeg daar een huis, want ik was ondertussen ook verloofd. Ben Alilou woonde in de Jol. Als ik werd opgehaald door mijn collega’s uit de bouw om kwart voor zes uur ’s morgens, reden we langs zijn huis en daar was het nog donker. Ik dacht:
“Goh, ik zou willen dat ik pas op 7 uur op hoef te staan. Dat is toch prachtig. Dat is toch heerlijk!”
Op een gegeven moment dacht ik: “Ik ga naar school!” Ik vroeg Ben Alilou: “Hoe heb je dat nou gedaan?” Nou, hij was naar de MBO gegaan en was zo verder geklommen. Ik ben toen naar mijn baas gestapt en heb gezegd:
“Ik wil vier dagen werken in plaats van vijf.”
Hij zegt: “Hoe zo?!” Ik zeg: “Nou, ik ga naar school!” Ik zie het hem nog doen, Willem. Hij stapt zo de keet binnen en zegt:
“Jongens, ik heb een nieuwtje! Aziz gaat naar school!”
Iedereen lachen, je weet hoe bouwvakkers zijn, en zeker betonvlechters.
Ik werd ook behoorlijk uitgelachen, maar ik kreeg het vooral elkaar: ik mocht vier dagen gaan werken, uiteraard op eigen kosten, en heb me ingeschreven bij de MBO in Utrecht. Omdat ik niet de vereiste vooropleiding had, moest ik een toelatingstoets doen en een gesprek voeren. Dat heb ik gedaan en ik werd toegelaten. Zo ging ik één dag in de week naar de MBO-SD (Sociale Dienstverlening).