Het Surinaamse schoolsysteem

1 geïnteresseerde

Suriname had een schoolsysteem dat leek op het Nederlandse, maar dit was toch anders. Soegijem Somberg, die lerares werd, vertelt.

Brutusclub

In 1948 richtte het hoofd van de rooms-katholieke St. Paulusschool in Paramaribo, frater Guibert Smits (bijnaam Brutus), de zogenaamde ‘Brutusclub’ op ‘ter verheffing van oudere jongens en meisjes’ - (foto Archief van de Redemptoristen, Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven).

Alle rechten voorbehouden

Het was in de tijd dat ik nog op de lagere school zat. Toen was het nog zo dat je toelatingsexamen moest doen voor de MULO. Als je het toelatingsexamen haalde, dan ging je naar de MULO. Haalde je dat niet, dan werd je ‘gedumpt’ op de ULO. Op de MULO kreeg je Engels, Frans, Duits, meetkunde, algebra en op de ULO niet. Dus A- en B-vakken. Een lyceum is van later, dat was er toen niet. Het Miranda Lyceum is pas midden eind zestiger jaren gekomen.

Ik ging naar de MULO en ik ben twee jaar blijven hangen (eerste klas). Toen ging ik naar de ULO en van de ULO naar Kweek A. Je had Kweek A en Kweek B. Tegenwoordig heet het Pedagogische Academie, dus Kweekschool. Het grappige is – of was – dat er toen alleen maar meisjes op Kweek A zaten. Als je een diploma had voor Kweek A, dan mocht je de twee kleuterklassen les geven en de eerste en tweede klas van de lagere school. En de Kweek B dan mocht je dus niet de kleuterklassen les geven en ook niet aan de eerste en tweede klas, maar wel de rest van de lagere school. Ik heb Kweek A gedaan. Ik kwam van de ULO, dus ik deed Kweek A.

Eén jaar [heb ik voor de klas gestaan]. Toen kwam ik er achter … dat moet ik even duidelijk maken. In Suriname in mijn tijd was het zo: voor meisjes heel belangrijke banen waren onderwijzeres of in de verpleging, één van beide. Onderwijzeres leek me toch beter, want met een naald mensen prikken … als ik een naald zag, dan ging ik bijna van mijn stokje. Dus dat werd onderwijzeres, maar toen ik voor de klas kwam, kwam ik er achter dat dit toch niet was wat ik zocht en ben er ermee gestopt.

Bron: Batavialand te Lelystad, Project Nederlanders – Wereldburgers, interview met Hag en Soegijem Somberg op 27 december 2012 te Lelystad.

Alle rechten voorbehouden