Redactie
Ik zat nog op school en solliciteerde op vacatures die in het schoolblad stonden. Eén daarvan was in Lelystad. Ik wist niet eens waar Lelystad lag. Maar ik wilde een baan, dus ik heb op alles geschreven wat er maar was. Lelystad was de eerste die me opriep. Ik moest in Dronten nog proefles geven, want in Lelystad kon ik toen niet komen, want het was afgesloten door alle werkzaamheden. Dat is in maart 1968 geweest. Toen ben ik in augustus 1968 hier gestart. Bij juffrouw De Vries was dat. Zij was consulent van het kleuteronderwijs. Dat bestond toen nog.
De keuze voor Lelystad was willekeurig. Ik kende hier niemand. In de zomervakantie ben ik hier naar toe gegaan. Ik heb eerst mijn diploma gehaald en toen kon ik hier dus beginnen. In juni ongeveer ben ik naar Lelystad gegaan om woonruimte te zoeken. Afdeling Huisvesting zat toen nog in het Lelycentre, daar boven de winkels. Dat was een kleine afdeling. Daar werkte een mevrouw Piepel, die stond mij te woord en zei: op dit moment is er gewoon geen woonruimte. Maar ja, ik moest woonruimte hebben, want ik kon niet heen en weer reizen. Daar was de afstand gewoon te groot voor. Dus na veel heen en weer gepraat, zei ze: nou ja, weet je wat? Kom dan maar zo lang bij mij in huis. Ik kende die hele mevrouw niet en zij mij niet. Dat heb ik gedaan. Een keertje langs geweest, kennis gemaakt met haar man. Zij woonden op de Middelgronden. En toen heb ik daar in huis gezeten. Dat was heel gezellig. En daardoor had ik ook meteen al wat kontakten natuurlijk. Ik was echt in de kost.
Ik was nog nooit in Lelystad geweest en had geen idee wat mij te wachten zou staan. Die mevrouw De Vries zei toen al door de telefoon tegen me: je moet proefles komen geven in Dronten, want Lelystad ligt helemaal opengebroken, daar is zo'n chaos, daar kun je momenteel helemaal niet komen. Ik dacht: zo'n chaos? En toen ben ik gaan kijken op de kaart waar Lelystad dan wel niet lag. Nou dat bleek dus hier te zijn. Géén idee! Ik wist ook niet wat me te wachten stond. In Dronten heb ik toen wel meer gevraagd: hoeveel mensen wonen er? Hoe groot is het nou eigenlijk? Toen bleek dat er op dat moment ongeveer 400 mensen woonden. Heel klein dus.
Ik had nog nooit iets over Lelystad gelezen. Ik studeerde en hield me met hele andere dingen bezig dan met het ontstaan van een nieuwe stad in de polder. Maar ik vond het wel spannend. Het was nieuw. Wat ik miste in het begin, waren oude huizen en zo. Maar het spannende was dat er mensen van allerlei richtingen woonden. En wat een heel groot voordeel en ook een uitdaging was: iedereen was hier nieuw. Niemand kende elkaar. Iedereen had elkaar nodig en dat saamhorigheidsgevoel was er ook en dat spannende, echt van: ik woon in een stad die nog opgebouwd moet worden. Dat had ik heel sterk.