Balten was onze huisarts. Dat was een heerlijke man, een hele gezellige man. Het was zo’n kleine gemeenschap, iedereen kende elkaar. Ik had zijn dochter in de klas gehad. Ik was ziek, echt ziek en moest geopereerd worden. Dan zat ik op de fiets en dan moest ik naar hem toe en dan had ik van dat fietsen natuurlijk een kleur gekregen. Ik kwam dan binnen en dan zei hij:
"O meid, wat zie je er goed uit. Ga zitten."
En dan durfde ik al niets meer te vertellen, want ik dacht: hij vindt dat ik er zo goed uit zie. Hij heeft dat gewoon niet goed ingeschat.
Ik moest toen geopereerd worden en ben toen in Harderwijk in het ziekenhuis terecht gekomen. Dat was in 1970. Toen heette het nog het Pius-ziekenhuis. Daar heb ik drie weken moeten liggen.