Bart Schultz
De kustlijn met de Atlantische Oceaan is bijna 750.000 kilometer lang. In 2024 waren er 212 miljoen inwoners, ofwel 0,25 personen per hectare.
Het grootste deel van Brazilië heeft een tropisch klimaat, maar er zijn door de gevarieerde topografie en de grootte van het land ook vijf andere klimaattypen, namelijk: woestijn, equatoriaal, semi-aride, oceanisch en subtropisch. De temperatuur ligt op 25 oC. De variatie in de dag- en nachttemperatuur is groter dan tussen de seizoenen. Wat de neerslag betreft kent een groot deel van het noorden geen echt droog seizoen. In het centrale deel is de regen seizoensgebonden. Deze regio komt overeen met het stroomgebied van de Amazone, maar heeft een nogal verschillend klimaat omdat het naar het zuiden hoger ligt.
In het noordoostelijke binnenland is de variatie in de neerslag over de seizoenen extremer. In de regio met het semi-aride klimaat valt over het algemeen minder dan 800 mm regen, waarvan het grootste deel in een periode van drie tot vijf maanden en soms korter valt, waardoor lange perioden van droogte voorkomen.
Het landschap van Brazilië bestaat uit laaglanden en flauw hellende bergen. Een groot deel van het land betreft het gebied waardoor de Amazone stroomt, waarvan de hoofdtak in het Andesgebergte in Peru ontspringt. Ten zuiden daarvan liggen de Braziliaanse laaglanden. Tussen de Braziliaanse laaglanden en de Atlantische Oceaan liggen langs de kust smalle laaglanden. Naast bergketens ligt in de Centrale Hooglanden op een gemiddelde hoogte van 1.000 meter een uitgestrekt centraal plateau.
De rest van het grondgebied bestaat voornamelijk uit riviervalleien waardoor de grootste de Amazone en haar zijrivieren stromen. De kustzone bestaat uit duizenden kilometers tropische stranden afgewisseld met mangrove bossen, lagunes en duinen. Een groot kustgebied staat onder invloed van het getij op de Atlantische oceaan.
Brazilië heeft een van de meest uitgebreide riviersystemen in de wereld, met acht grote stroomgebieden, die uitmonden in de Atlantische Oceaan. Van deze stroomgebieden beslaan de Amazone en Tocantins-Araguaia meer dan de helft van de totale oppervlakte aan stroomgebieden. Door de Amazone en de zijrivieren stroomt een vijfde deel van het zoete water in de wereld. De belangrijkste rivier in het noordoosten is de São Francisco. De Paraná stroomt zuidwaarts en mondt tussen Argentinië en Uruguay in de Atlantische Oceaan uit.
Hoewel Brazilië een heel groot en overwegend dun bevolkt land is zijn er, vooral in de druk bevolkte gebieden rond de mondingen van de rivieren, toch ook een aantal polders. Enkele voorbeelden hiervan kunnen worden afgeleid uit rapporten van de Wereldbank betreffende het Lower São Francisco Polders Project. Op basis van deze rapporten kan worden geconcludeerd dat dit project voor een gebied van 32.000 hectare bescherming tegen overstromingen wordt geboden. Hierin liggen zes grote zogenaamde varzeas: Betume (8.100 hectare), Boacica (7.200 hectare), Brejo Grande (4.800 hectare), Cotinguiba (1.600 hectare), Marituba (6.650 hectare), Pindoba (1.150 hectare) en kleine varzeas (2.500 hectare). Hoewel ze niet specifiek zo worden genoemd zijn dit polders.
In het Polder Compendium (1982) wordt vermeld dat er polders bij de Paraná in het zuidelijke deel van Brazilië zijn. Ook zijn er enkele polders in het stroomgebied van de Amazone. Specifieke gebieden zijn hier echter niet gegeven.
Hoewel ik geen duidelijke voorstellen voor nieuwe polders heb kunnen vinden, bevat de situatie van de stad Recife aan de kust bij de monding van de Capibaribe duidelijke aanwijzingen dat er vroeg of laat polders moeten worden, en wellicht al zijn aangelegd om overstroombare delen van de stad te beschermen tegen overstromingen.
