Redactie
Wat ik me in ieder geval wel herinner: we zijn in mei verhuisd. In het oude huis hadden we grote bloembakken en ik moest dat zand weg brengen. Ik had tegen mijn vrouw gezegd:
“Weet je wat, ik rijd het wel naar Zeewolde, want dan kan ik gelijk kijken hoever ze met de bouw zijn."
Dus ik kom met mijn Kadetje aan, met een kofferbak vol met zand in zakken. Ik liep daar te zeulen, word ik eerst aangehouden door de politie: “Mijnheer, u bent hier illegaal zand aan het storten!” “Nee, ik ben niet illegaal, ik ga hier wonen! “Ooh! U bent de eigenaar” “Ja, ik ben de eigenaar”. Volgens mij was dat toen Wout Jansen, maar dat weet ik niet zeker . Hij woonde ook schuin tegenover ons; hij woonde toen ook aan de Westergo.
Er gebeurde nog wat anders moois. Ik kwam om de hoek van het huis, het was op een zomeravond, de achtergevel lag op de zon dus die was warm. Ik kom achter het huis en daar komt echt een gigawolk mugjes van de muur af. Ik schrik me helemaal te pletter. Ik denk:
“Nou hebben we een lekker plekje gevonden hoor… We gaan van de grote stad, komen we in een gebied waar ’s zomers alleen maar muggen zijn.”
Dat is dan het eerste wat je denkt. Nou, ik kom thuis en zeg tegen Henny:
“Nou, we hebben wel wat leuks, want er zijn wel echt heul veul muggen, echt heul veul…."
Later leer je dan dat het geen echte muggen zijn maar als stadsbewoner weet je dat nog niet. Ze kunnen helemaal geen kwaad en ’s morgens liggen ze dood op de grond. Maar, tjonge jonge, dat was wel even van dat je denkt van: “Oké… hebben we wel een goeie keuze gemaakt?” Maar je zit er dan aan vast.