“Nou, dat was Zeewolde!”

Een tuin van 27 meter

In 1985 kwamen Ernst Cramer en zijn vrouw Henny vanuit Amersfoort naar Zeewolde. In Amersfoort lukte het niet een geschikte en betaalbare woning te vinden; in Zeewolde waren er genoeg.

Flevoplein

Woningen aan het Flevoplein in Zeewolde, 1985 (Rijkswaterstaat, Directie Flevoland; foto D. Huizinga).

Alle rechten voorbehouden

We waren net getrouwd, dus we waren echt op zoek naar iets wat betaalbaar was. En toen stond er bij toeval - later begrepen we dat daarover nooit geadverteerd had mogen worden - een advertentie in de Amersfoortse Courant over huizen in Zeewolde.

“Nou, Zeewolde? Waar ligt dat dan?”

Dus je gaat op zoek, je pakt dan de ouderwetse kaart erbij en dan ga je op zoek. Dat was eigenlijk wel heel leuk. We hebben gewoon informatie opgevraagd. We zijn ook niet in een auto gestapt om naar Zeewolde te gaan. Dat hebben we eigenlijk helemaal niet gedaan, we waren nog niet in Zeewolde geweest.

We gingen wel naar de makelaar en die zat toen nog in Almere. Dat was gewoon een kwestie van: “Nou, laten we maar eens gaan kijken.” Het was gewoon een heel aantrekkelijk huis, het was een relatief groot huis aan de Westergo. Dat was onze eerste woning. Het was dus een relatief groot huis. We vonden het ook wel een leuke tuin. Het was aantrekkelijk getekend, zoals iedere brochure, natuurlijk.

Toen hebben we een gesprek gehad met de makelaar en werden we alleen maar enthousiaster. En toen zeiden we op de terugweg:

“Nou, misschien is het dan toch leuk om eens in Zeewolde te gaan kijken.”

Nou, en dan kom je daar. Het groepje huizen dat er toen was, dat stond rond het Flevoplein. Je had de Oostergo je en had de Westergo, en dat was tot aan het einde, zeg maar, tot aan wat nu de Gelderseweg is. […].

Je had dus twee van die vierkanten, en in het midden lag dan de gracht. Nou, wij woonden dan net over de gracht. Dat was toen ook nog kaal. Je had de Zandplaat, die was een beetje bebouwd; althans de ene helft, de andere helft hoorde bij het project dat bij ons gebouwd werd. Daar haaks op had je de Grote Plaat, daar stonden toen vrijstaande huizen. Je had daar De Nes, daar aan de achterkant stonden vrije woningen waar de burgemeester later ook woonde, en de gemeentesecretaris. Nou, dat was Zeewolde!

Waarom we naar Zeewolde zijn gekomen? Het was gewoon een goedkoop huis. We hadden 27 meter tuin achter het huis! Ik weet nog dat ik het met verbazing af heb lopen passen, want we waren ook in Schothorst een keer wezen kijken. Nou, als je daar tien stappen had gedaan, dan stootte je je neus tegen het hek! 27 meter!

Bron: Landschapsbeheer Flevoland, interview van Sjoukje Jager met Ernst Cramer.

Alle rechten voorbehouden