Een terugkerende vraag van mij was “Wat willen jullie verder?” En dan kwam er als reactie bijvoorbeeld “We willen meer weten over gezondheidszorg.” Dus dan werd er een arts uitgenodigd. “En over welke onderwerpen willen jullie meer weten?” Iedere keer werd er een deskundige op een terrein uitgenodigd waar de vrouwen vragen over hadden. Dat was ook de bedoeling. Er werden toen geen aparte informatiebijeenkomsten georganiseerd voor deze groeperingen. De instanties moesten zich ook meer openstellen voor buitenlanders. Dus, bijvoorbeeld, als er vragen kwamen over voorlichting over gezondheidszorg, dan ging ik met mijn vragen naar de GGD en dan keek ik of ze daar informatie of voorlichting over konden geven, bij voorkeur ook in het gebouw van de GGD.
In het begin voerde ik alleen die gesprekken, later samen met enkele Marokkaanse vrouwen. Het ging er om dat er meer wisselwerking kwam, dat instanties zich ook meer gingen openstellen, en dat de vrouwen ook de weg naar de instanties weten voor andere dingen dan waarvoor ze met hun kinderen kwamen. En dat lukte ook.