Redactie
In de jaren zestig, toen de eerste verkavelingsplannen voor Zuidelijk Flevoland werden gemaakt, is Zeewolde door de Dienst der Zuiderzeewerken neergelegd in het midden van Zuidelijk Flevoland. Daar is men toen vrij snel, eigenlijk al in de jaren zeventig, van afgestapt. Er is toch gekozen voor een plek aan het Randmeer.
Dat heeft meerdere redenen. Als je het hebt over de dorpen in Oostelijk Flevoland - dus Biddinghuizen of Swifterbant; die waren zuiver agrarisch georiënteerd. Dat waren agrarische verzorgingskernen. Zeewolde is van het begin af aan, althans toen men er over ging nadenken in de jaren zeventig, een dorp geweest dat niet alleen een agrarisch verzorgende functie had, maar ook bedoeld was om een recreatief verzorgende functie te hebben. Er werd in de zone langs de Randmeren veel recreatie tot ontwikkeling gebracht, en daar was ook verzorging voor nodig. Dan moet je denken aan het huisvesten van het personeel dat in die recreatiesector actief was, maar ook aan brandweer, GGD, noem maar op. Diensten die service moesten bieden aan die recreatieondernemingen. Dat was ook een aanleiding om Zeewolde meer excentrisch te situeren.
Daarbij zou Zeewolde ook een wat grotere kern moeten worden dan de eerder genoemde kernen in Oostelijk Flevoland. En dus ook wellicht - dat was toen ook al een beetje de gedachte - een overloopfunctie hebben voor het noordwesten van de Veluwe.
Een andere aanleiding om Zeewolde langs de Randmeren te leggen is ook dat het midden van Zuidelijk Flevoland echt agrarische grond was. Rijke grond, mooie kleigrond. En aan de randen, waar Zeewolde dus uiteindelijk terecht gekomen is, was de grond toch van een andere samenstelling. Deels ook zanderig en wat dat betreft ook minder geschikt voor agrarisch gebruik. Dat was natuurlijk ook een reden om Zeewolde aan het Randmeer te leggen.
