Redactie
[De krant] heeft in die eerste jaren een grote rol in mijn leven gespeeld. Dat speelde van ’s ochtends zes tot ’s avonds elf, want de boeren van het buitengebied kwamen natuurlijk op de gekste tijden aan de deur om advertenties of wat ook af te geven. Wat blijvend is, is de mensenkennis en de contacten met de mensen die ik heb gekregen en nog heb. Er zijn echt nog mensen die zeggen:
“Hé, jou ken ik, hoe heet je? O, Annie van de krant.”
Dat gebeurt nog steeds. Dat blijft ook zo en ik denk dat het een deel van mijn karakter zoals nu het nu is mede heeft gevormd. Veel contacten, lekker bezig zijn en van alles wat weten. Je hebt gewoon heel veel kennis opgedaan.
Informatie over wezenlijke veranderingen kwam in de krant. Een nieuwe wijk waar ze aan beginnen bijvoorbeeld, dat is iets wat echt in de krant moest. Met informatie over wat ze in de wijk gingen doen, wat voor woningen er komen, wat voor ontwikkelingen er zijn. Er waren heel veel dingen die men moest weten. Kijk, mensen in het buitengebied die zagen niet wat er in het dorp gebeurde. En mensen van het dorp wisten niet wat er in het buitengebied gebeurde, althans, te weinig. Nou, dat waren dingen die over en weer door de krant bericht konden worden.
In de eerste jaren kreeg iedereen de Zeewolder Krant in de bus, die moest leven van de advertenties. En op den duur lukte dat niet meer, omdat er concurrentie kwam. Nou, dat is logisch, dat krijg je. Toen werd het een betaalde krant, waardoor de oplage verminderd werd. En op den duur is die mede door die concurrentie gestopt.