Remco van Diepen
De werkgroep van Christen-Radicalen bestond niet alleen uit leden van KVP maar ook leden van ARP en CHU. Wel vormden de leden van de KVP de grote meerderheid. Maar er zat een substantieel aandeel van antirevolutionairen in. [...] Uit de ARP en de CHU zaten er vrij zware jonge mensen in van rond de dertig, vijfendertig jaar. Het stempel is altijd geweest: het was de KVP. Lubbers zat daar uiteraard bij. [...]
Je had twee groepen. Je had de werkgroep van KVP-radicalen, die vergaderden in Den Haag. Daar zat onder anderen Van Doorn in. Die waren tussen de veertig en de zestig jaar. En je had een groep, die was zeg maar dertig of veertig, die kwam in Amsterdam bijeen, in het Americain. Dat heette ook aanvankelijk de Americain-groep. Dat werd geleid door negen mensen: drie uit de ARP, drie uit de CHU en drie uit de KVP. Bij de KVP-ers zaten [onder anderen] Jurgens en ik [...]. Die Americain-groep werd de werkgroep van Christen-Radicalen. Dat was al in mei 1965.
De werkgroep van KVP-radicalen werd geleid door Pieter Bogaers met Paul Janssen, die een hele tijd in Almere heeft gewoond en naderhand Kamerlid van de PvdA is geworden. En Harry van Doorn zat in die club. In 1968 is een deel van de KVP-radicalen samengesmolten met de Werkgroep van Christen-Radicalen. Toen heeft dat aan de AR-kant afval veroorzaakt. Onder anderen Dick Kuiper is toen niet meegegaan. Bas de Gaay Fortman weer wel. Aan de kant van de KVP is Lubbers niet meegegaan met de KVP-radicalen, maar is bij de KVP gebleven. Die samensmelting, dat is de PPR geworden. De oprichtingsvergadering van de PPR was trouwens in Dronten, in De Meerpaal.
[Het postadres was Postbus 10 in Lelystad]. Dat heb ik toen geregeld. Ik was de secretaris. Er was nauwelijks een postkantoor. Postbusnummer 1 konden we niet krijgen, want dat had de Rabobank geclaimd bij de PTT. [...] Toen zei ik:
“Nou, dan nemen we Postbus 10. Dat rammen we erin.”
[...] Wat betreft dat ‘Postbus 10 Lelystad’, wij woonden toen nog niet eens in Lelystad. Ik was natuurlijk wel actief bij de Rijksdienst, maar wij woonden toen nog in Amsterdam en Dronten. Ik zei:
“Jongens, als je wilt opvallen met een nieuwe club, moet je natuurlijk een bijzonder adres hebben.”
Geen hond weet wat Lelystad is, dus Postbus 10 Lelystad valt wel op. Dat werd ook onmiddellijk bekend. [...]
Toen hebben we een aanloop van twee maanden genomen naar een echt oprichtingscongres. Dat werd dus gehouden in Dronten. Er werd gekozen voor Dronten, een beetje omdat we met die Postbus 10 Lelystad zaten, maar we wilden ook profiteren van dat beeld van ‘nieuw land nieuwe toekomst’. We hadden in de polder toch zo’n beetje het idee dat we een nieuwe maatschappij opbouwden. Er kon hier wat.