Remco van Diepen
Kees: Wij waren de eersten in het rijtje die bouwden. Het moest duurzaam worden. Het was toch nieuw dat dat moest, hè. Wij dachten: “Voor het slaan van de paal nodigen wij familie en vrienden uit. Dat is leuk.”
Inkie: Dat was met onze architect, die deed ook lekker mee. “Ja, er is nu net bij de Hema korting op het gebak. We maken wel koffie en zo.” Dat waren we ook allemaal aan het regelen. Toen belde ik naar de gemeente, zo van: “We gaan er een feestje van maken.”
Kees: Ik vertelde wat we gingen doen. Ik zei: “Dit is voor de gemeente misschien ook wel interessant, want dit huis kan een pilot-functie hebben. Het is het eerste huis dat zo gebouwd was, dus ik nodig jullie ook uit.” Toen hadden we heel snel bericht terug, binnen een uur of zo: “Wij verzorgen de catering.” Er was een geluidinstallatie bij. Er waren twee ambtenaren bij, een wijkmanager en iemand van het bureau wonen. [...] De vraag was of die ambtenaren misschien ook iets konden zeggen. Ik dacht: “Jeetje”. Ik had geen idee van ambtenaren. “Dat kan een beetje een slaperige toestand worden.“ Ik dacht: “Ik begin zelf, want als iedereen slaapt en ik moet nog…” OK, zo is het gegaan. Drie sprekers.
Mijn buurvrouw, die hier nu woont (haar man was aan het werk), kwam op me af: “Hoe is dat nu met jullie architect, hoe is dat gegaan? Want wij hebben er één, we hebben bepaalde ideeën maar we komen er niet doorheen. Hij luistert niet naar ons.” Ik zei: “Nou, wij hebben een architect, daar kunnen we mee lezen en schrijven.” Niet dat je het af en toe niet met elkaar oneens ben, maar dat is geen probleem. Ik liet het plan en de naam van de architect zien. Karin Couwenbergh had nog gezegd: “Moet je dat wel meenemen, dat bouwplan?” Het is een heel mooi boekwerkje. Ik zei: “Je weet het niet, je weet niet wie er zijn.” Mijn buurvrouw zei: “Wat is dat leuk”, en ze legde contact met mijn architect. Ze zei: “Het moet binnen twee weken het plan hebben, want dan is mijn periode voorbij.” Karin zei later: “Ik heb nog nooit zo vlug een ontwerp gemaakt, in twee weken.” Ze waren er heel blij mee.