Remco van Diepen
Ik heb eerst gekeken op een site over erfgoed. Daar staan industriegebouwen op, soms gebouwen uit de negentiende eeuw of wat dan ook. En die krijgen een nieuwe functie. Daar kun je dan een aantal vierkante meters in krijgen, en dan kun je zelf nog bepalen hoe of wat. Maar als je dat in de buurt van Amsterdam wil, is het onbetaalbaar. Als je iets betaalbaars wilt kom je weer ergens anders aan de rand van Nederland terecht, in die oude fabrieken waar ze kachels maakten of wat dan ook. Dat wilden we niet. Nu heb ik een dochter in Huizen. Dus ik dacht:
“Nou, niet te ver van Huizen is ook wel handig. Je hoeft niet iedere dag op de kinderen te passen, maar het is wel dichtbij als je elkaar nodig hebt.”
Dan kijk je in Almere. In eerste instantie kijk je naar bestaande huizen. Maar ik wilde mijn atelier aan huis. En het is hier mogelijk om je eigen huis te bouwen. Je mag hoe dan ook wonen en werken combineren in Nederland, daar heb je niet je hele huis voor nodig. Toen heb ik hier een atelierwoning neergezet. Dat was in de crisis.
Het leuke is, we hebben een heel eigen concept ontwikkeld. We wilden hoe dan ook duurzaam bouwen. We zagen deze locatie op de kaarten van op ikbouwmijnhuisinAlmere.nl. Ik zag daar een heel grijs gebied. Ik dacht: “Wat is dat, het is niet ingevuld?” Het was ook niet groen op de kaart, maar grijs, maar hier stond een blauw streepje op de kaart. Ik dacht:
“Wat zou dat blauwe streepje zijn, is dat een gracht of wat is dat? Een greppeltje?”
We komen in de kavelwinkel – je hebt hier een kavelwinkel – en daar hangen grote plattegronden, met een park en een vijver, een eiland. Ik dacht: “Dat is een mooie locatie.” De kavel kijkt uit op het zuiden, nou ja, zuid-zuid-oost, dus vrijwel zuid. Dat is ideaal. Er kwam een dame naar ons toe:
“Ja, die kavels gaan niet zo hard, want je moet iets extra’s doen. Het moet duurzaam zijn en je moet vooraf een schets indienen.”
“Oh, dan wordt het een soort wedstrijd.” Dan moesten we wel een heel goed plan indienen.
In het dorp [Engwierum] woonde een jonge architect, een vrouw. We kenden elkaar wel, maar we wisten niet precies wat ze allemaal bouwde. Ik zei:
“Nou, dan gaan we gewoon met ons idee naar haar toe en kijken we in hoeverre ze daarin mee kan gaan. Want ik wil wel mijn eigen idee zo veel mogelijk aanhouden.”
Ze zag dat wel zitten. Dan is dat heel veel stoeien. Daar is dit [huis] uit voortgekomen. [...]
Kijk, we wisten wat we wilden. In Noorderplassen West kon je ook bouwen. Maar dat waren vrij lange, smalle locaties, noord-zuid-gericht. Het gedeelte dat je op de zon kunt richten is betrekkelijk smal. Kijk, we zijn wat ouder, we houden wel groen om ons heen, maar heel veel investeren in je tuin aan energie en tijd… Daarom gingen we juist weg uit Friesland!