Redactie
De emancipatie in Marokko gaat veel sneller dan de emancipatie in Nederland. Maar dat heeft niets met Marokkanen te maken, dat is gewoon het mechanisme binnen migrantenculturen. … Ik heb een mooi voorbeeld. Fatiha en ik zijn in 1981 getrouwd en wij gingen in 1983 of 1984 voor de eerste maal naar Marokko. Wij hebben een dag lang in Amsterdam lopen zoeken naar een badpak dat niet te hoog uitgesneden was, want we konden het toch niet maken dat Fatiha daar aan het strand zou liggen met een badpak of bikini die te hoog uitgesneden zou zijn. Echt een dag lang! Maar die waren er niet, want die waren hier uit de mode. Uiteindelijk hebben we toch iets gevonden wat een beetje fatsoenlijk was. We komen in Casablanca, we gaan naar het strand en Fatiha schaamt zich om het badpak aan te trekken, want ze viel gewoon op. De rest was allemaal veel hoger uitgesneden, want het ging om de bikini met een lapje als BH….
De Marokkaan die hier in 1974 naar toegekomen is, is niet de Marokkaan die je zomaar in Marokko kunt plaatsen. Echt niet. Ik houd van Marokko. Ik kan het prima vinden in Nederland, maar toch heb ik een apart gevoel als ik in Marokko ben. En waarom is dat? Als ik in Marokko op het strand zit of op straat loop, dan ben ik één van de 36 miljoen Marokkanen die daar rondlopen. Pas als ik mijn mond open doe, merken ze: “Hè, er is iets vreemds aan die man, die komt niet van hier.” Ook omdat ik de taal van 1974 spreek, want ook taal ontwikkelt zich. Dus, hoe ik me ook vermom, ze horen aan mij dat ik niet in Marokko woon.