Redactie
Ik ben toen zelf iets gaan doen. Ik kwam binnen mijn netwerk iemand tegen die met een organisatie bezig was, Stichting Mamyo, Christin Alspeer. Christin Alspeer had het idee om voor Surinaamse mensen iets te doen. Ik ben toen met haar gaan praten en ik ben toen secretaris van die organisatie geworden. Wij zijn toen allerlei activiteiten gaan opzetten. Later ben ik voorzitter geworden en heb ik toen de Bondru opgezet, een cultureel evenement. Ik ben er veertien jaar in gebleven. Samen met De Kubus hebben we de Bondru georganiseerd. De laatste keer heb ik het Bondru evenement in De Kubus georganiseerd (2006). Bondru Nawan, dat is een Surinaams woord, dat betekent ‘samen’, ‘samen iets organiseren’. Het is een cultureel evenement. Het ging om 1 juli, om de bevrijding van de slavernij, 1 juli 1863, toen werden alle slaven bevrijd.
Met Bondru hebben we een bevrijdingsevenement willen organiseren, dat is een multicultureel evenement geworden. De huidige stichting organiseert het nog steeds. Ik had het veel groter willen maken, in de zin van multicultureler, alleen de Surinamers, maar veel meer nationaliteiten. Ik wou ook meer samenwerkingspartners zoals Agora en De Kubus. De mensen wouden het juist onder ons houden en wouden er een Surinaams feest van maken, terwijl ik het veel groter wilde maken. En daar lag mijn ambitie, maar niet de ambitie van de groep. Toen heb ik geconcludeerd: “Ik moet er uit! Anders wordt het mijn ding en dat is niet de bedoeling.” Toen ben ik eruit gegaan in 2006. Maar voor die tijd wel veel andere activiteiten gedaan.