Redactie
Nou, dat [sponsoren] heb ik altijd graag gedaan. Op een gegeven moment was er feest in Marknesse. En hier achter, waar nu die sporthal staat, daar was een terrein. Toen was er een toneelvereniging in het dorp, de dorpsvereniging. En die wilde ter gelegenheid van een bepaald jaartal of gebeurtenis, ik weet niet meer wat, iets organiseren. Nou, dat ging heel primitief en voor je het weet zit je in een commissie. Ik zei: "Dat doen jullie hartstikke verkeerd," want ik had ervaring met entertainment in Ierland waar mijn zoon shows opbouwde met 20.000 man. Ja, en dan is dat wat hè. En daar had ik hem mee geadviseerd en geholpen.
En toen heb ik dat georganiseerd en een openluchttheater gebouwd. Bulldozer erin, grondafvoer ja. Ja, we doen allemaal mee! […] Ja, met mijn personeel. Dus dat kostte toen ook een slok geld. Maar dat doe je dan; je hebt A gezegd. Nou, en het openluchttheater, dat heeft een jaar of drie, vier - ik weet het niet precies - uitstekend gedraaid, waar artiesten met landelijke naam kwamen. En die pochten er over dat het zo plezierig werken was en het publiek ook. Maar toen heb ik gezegd:
"Ik heb vrouw en kinderen en ik heb een bedrijf en ik heb geen onderneming in entertainment."
En ik zeg dus: "Ik moet hiermee stoppen." En wat bleek? In twee jaar tijd zakte alles in. En ja, met tranen in de ogen heb ik het zien gebeuren. Maar ik heb gezegd:
"Hou je vast aan je eigen stiel want dit kan niet."
Ja, en dat vind ik nog altijd verschrikkelijk jammer. Ja, die mensen zijn ondertussen allemaal overleden. Het is wat.