Redaktie
Er kwamen wel eens Duitsers in de polder. Er stond ook een uitkijktoren bij het kamp van Blokzijl. Die stond op de dijk, daar waar nu de garage staat. Die hielden de polder in de gaten. In augustus 1944 is er een kleinere razzia geweest. Wat ze gezocht hebben, dan weet ik ook niet. Kijk, er werden wel wapens gedropt in de polder en daar waren die Duitsers wel actief. Toen moeten ze iets gevonden hebben en hebben ze een razzia gehouden in de polder op kleinere schaal.
Er zijn verschillenden uit de polder weggegaan, naar huis toe of veiligere oorden. Die werden bang, omdat die polder vol onderduikers zat en ze bang waren dat ze die onderduikers zouden oppakken. Dat is mij bijgebleven. Maar we hebben ongeveer een week in angst gezeten. Niemand – tenminste bij ons in het kamp – bleef ’s avonds in het kamp. Met een paar dekens gingen die een paar honderd meter verder in het land liggen en brachten daar de nacht door. Ik heb twee nachten zo gelegen. Dat was dus in augustus 1944. We zullen nooit precies weten wat de bedoeling geweest is, maar ze waren er wel. En voor de rest: ze kwamen een keer op bezoek in de kampen, maar niks geen meleur mee. Het leven in de Noordoostpolder ging gewoon verder.
Er waren er heel veel die moesten voor die Arbeitseinsatz verplicht naar Duitsland toe, maar wie koos voor de polder kon dan als onderduiker naar de polder toe met een valse naam. Daar zorgde de heer Knipmeijer voor. Die man heeft geweldig veel goed gedaan. Die man heeft ook wel medewerking gehad van de Duitsers, want anders kon hij het ook niet doen.
Ik heb wel een idee waarom de Duitsers de polder met rust lieten. Die polder kwam goed op gang, want dat was graan, graan en nog eens graan, ook voor de voedselvoorziening. En daar hadden de Duitsers ook belang bij.