Redactie
In al die jaren tussen 1971 en 1984 was ik huisarts in Zeewolde. Er gebeurden natuurlijk wel ongelukken. Mensen die een ongeluk hadden gehad kwamen wel naar hier [Biddinghuizen] naar het gezondheidscentrum, tenminste de kleine ongelukken. De grote ongelukken, ja, die werden dan wel afgevoerd naar het ziekenhuis, maar er gebeurde eigenlijk niet zoveel. Behalve dan op de Gooiseweg, de weg die er nu nog steeds is. Dat is de eerste weg door de polder, door het riet; die was er in 1971 al.
Via die weg kon je naar Amsterdam en ik weet nog wel dat wij met vrienden wel eens een keer zijn gaan stappen in Amsterdam. Toen zijn we in een oude ‘Snoek’, zo’n mooie, over die weg gereden met 140 of 150 kilometer per uur. Er was geen sterveling op de weg. Je kon zo hard rijden als je wilde, er was helemaal niemand, alleen af en toe een haas. Die weg had zo ontzettend veel kuilen en bochten, die was gezakt en ging weer omhoog; met zo’n ouderwetse Snoek was het een enorme belevenis. Levensgevaarlijk natuurlijk, maar je was jong en dan deed je dat soort dingen
