Het was een lastig jaar omdat Mirthe heel veel in het ziekenhuis heeft gelegen. Ik ben nooit ziek en heb geen ziekteverzuim op het werk, maar als je kind in het ziekenhuis ligt, op de intensive care… Wij proberen altijd met familieleden af te spreken dat ze bij Mirthe mogen zijn, maar nu mocht dat niet vanwege de corona.
Mirthe heeft in januari en februari in het ziekenhuis gelegen en in januari ook nog op de intensive care. In juli had ze ook weer luchtwegklachten. Ondertussen zou Mirthe in april nog aan de neusamandelen worden geopereerd omdat daar veel klachten vandaan kwamen en wat maakt dat ze steeds in het ziekenhuis belandt wanneer ze verkouden is. Nou, dat is door corona tot twee keer toe uitgesteld en uiteindelijk is ze in september geopereerd. Ze kwam niet helemaal goed uit de narcose en moest daarom voor beademing naar de intensive care.
Vanwege de corona mocht niemand bij haar op bezoek komen. Onze ouders konden ons ook niet ondersteunen. We hebben het als heel heftig ervaren dat je eigenlijk je familie niet mag zien, terwijl je die op dat moment heel hard nodig hebt. Wij met z’n tweeën waren de enigen die mochten komen. Matthijs sliep ondertussen in het Ronald McDonaldhuis en ik sliep bij Mirthe op de intensive care omdat ik gemakkelijker slaap met alle toeters, bellen en piepjes, dan hij. Dat was heel heftig.