Redactie
Wat ik hier in Lelystad om me heen zie, ik zie dat mensen, vooral de jeugd nu, trouwen met de bewoners van Lelystad. En niet van: je bent een Berber, dus je gaat niet met een Berber trouwen. Of ik kom uit Fez en ik ga niet met iemand uit Tétouan trouwen. Marokkanen zoeken elkaar op, maar het is één grote familie geworden, één groot netwerk geworden. Dat zijn de Marokkanen van Lelystad geworden, niet de Marokkanen uit Fez of de Berbers. Zo gaan de Marokkanen in Lelystad ook met elkaar om. Dat zie je in Marokko veel minder. Hier wordt je één! Dat geldt ook voor andere bevolkingsgroepen. Als Nederlanders naar Spanje gaan, dan zijn het de Spaanse Nederlanders. Ze zoeken elkaar op! …
Wat ik al zei, de Marokkanen hier in Lelystad zijn één geworden. De Marokkanen in Almere zijn ook één geworden, maar de Marokkaanse gemeenschap uit Almere bestaat misschien voor vijftig procent uit Berbers en voor de overige vijftig procent uit andere Marokkanen. Die van Lelystad bestaat misschien voor 25 procent uit Berbers, een andere 25 procent uit het Noordelijke, dat vormt een hele andere Marokkaanse ik. En dat is ook het verschil met de Amsterdamse Marokkaanse Nederlander.
Dat zie je ook als er hier gevoetbald wordt en Lelystad speelt tegen Amsterdam, Marokkanen onderling. Dat is een verschil van dag en nacht! Mentaliteit, houding, zelfs in hun praten, ja, u staat daar niet bij stil. Dan zijn de Marokkaanse jongeren aan het voetballen, gewoon een wedstrijdje tegen de Amsterdammers of de Marokkanen uit Utrecht. Je ziet echt hele grote verschillen in alles. Wat ik al zei: in houding, taalgebruik. Kijk alleen maar hoe de Marokkaanse jongeren hier praten en de Marokkaanse jongeren in Amsterdam. Dat is ook een verschil. Een heel groot verschil.