Redactie
Het heen en weer gereis tussen Nederland en Marokko heeft mijn vader op het idee gebracht om toch maar zijn hele gezin naar Nederland te halen. Inmiddels werkte hij niet meer in Leiden. Hij heeft ook nog in Amsterdam en, ik dacht, in Den Haag gewerkt. Uiteindelijk werkte hij bij Heembeton. Dat bedrijf zat ergens in de buurt van Leiden en verhuisde toen naar Lelystad. Mijn vader en zijn collega’s kregen toen de aanbieding om mee te verhuizen en Heembeton zou dan voor hen een woning in Lelystad regelen. Het was toen gemakkelijk om een woning in Lelystad te krijgen. Dus mijn vader is meeverhuisd met het bedrijf en heeft hier in het oude gedeelte – op de Grienderwaard nummer 3 – een hele grote woning gekregen, met begane grond, eerste en tweede etage, vijf slaapkamers, echt, een perfecte woning! In 1974 of misschien al wel in 1973 heeft mijn vader geprobeerd ons naar Nederland te laten komen. Dat lukte niet. De reden weet ik niet meer. Het wachten was dus op: wanneer kunnen wij naar Nederland gaan?
We wilden zo graag, want je ziet het hele jaar je vader niet. Dat was best wel een moeilijke tijd…. Wij waren er wel klaar voor, zeg maar, want je bent nieuwsgierig en je wilt ook bij je vader zijn, natuurlijk. Het leven zonder een vader is een heel groot gemis. Dat hebben wij toch allemaal gehad. Dan praat ik vanaf 1965-66 tot 1975. … Ik was er heel bewust mee bezig, zeg maar.
De reis naar het onbekende heeft heel veel voordelen, maar het onbekende is eigenlijk onbekender dan je verwacht. Je verwacht: ik ga naar een ander land, maar ik ben bij mijn vader. Maar ook je vader is een onbekende voor jou geworden, want je hebt tien jaar zonder je vader geleefd en opeens kom je naar Nederland en opeens heb je elke dag je vader in huis! Je vader gaat naar zijn werk. En ’s avonds ga je met je vader eten. Daar moet je ook weer aan wennen, zeg maar. Je gaat dus niet alleen naar een ander land, maar je bent op eens ook een compleet gezin. Dat doet natuurlijk ook heel wat met een kind. En je komt in een hele nieuwe stad.
