Redactie
Ik vond het een vreselijk spannende tijd. Elke jaar als die verpachting uitkwam, dan wist je wie er ingeschreven had en dan was het: “Wanneer komt die post nu?!” In juni kwam dat, geloof ik. En dan: “Nog geen post, nog geen post” en dan ging de telefoon: die heeft gepacht en die heeft gepacht, maar wij waren er niet bij. “Dan volgend jaar maar weer.” Dat was toch wel een teleurstelling. Maar je had toch altijd wel het idee: het komt wel een keer. Maar ik vond het wel een hele spannende tijd.
Toen het moment kwam, ja, dat is voor mij een apart verhaal. Wij hadden drie jongens en een vierde kind – een dochter – werd geboren. In de eerste week dat zij werd geboren kregen wij ook het bedrijf. Het was dubbel feest! Ik weet nog dat mijn moeder bij mij was en mijn vader was net naar huis gegaan, naar Limburg. Toen belde mijn man op: “Wij hebben een bedrijf!” Mijn vader pakte zo weer de trein en kwam naar de polder! Zo blij waren zij ook!