Er was een touwtrekkerij over wie het beheer van de Oostvaardersplassen zou krijgen: Staatsbosbeheer of Natuurmonumenten. Op het ministerie [van Landbouw en Visserij] voelde men er weinig voor om de Oostvaardersplassen over te laten gaan naar Natuurmonumenten.
Er is toen in mijn periode een deal tot stand gekomen. Natuurmonumenten wilde een plek op de Waddeneilanden en Domeinen wilde af van Schiermonnikoog. Schiermonnikoog was een oude Duitse heerlijkheid en Domeinen vond dat het eiland bij een natuurorganisatie moest komen. Dit werd dus Staatsbosbeheer en dus was ik op een blauwe maandag nog heer van Schiermonnikoog!
Ik was voor de overdracht van de Oostvaardersplassen aan Staatsbosbeheer en dat is me niet door Natuurmonumenten in dank afgenomen. Met Natuurmonumenten werd de afspraak gemaakt dat zij Schiermonnikoog zouden krijgen en verder van de Oostvaardersplassen zouden afzien. En dat is ook zo gebeurd, hoewel Natuurmonumenten nog tot het laatst hebben geprobeerd de Oostvaardersplassen in handen te krijgen. Natuurmonumenten hebben veel vrienden in de Tweede Kamer en dan weet je niet hoe een bal rolt.