Ik moet hier weg!

Het was eenzaam in de polder. In de beginjaren was het vooral voor de vrouwen een hele moeilijke tijd. Willem Profijt vertelt.

ens

Nieuwe boerderijen in Ens, mei 1950 (foto Harry Pot, Nationaal Archief/Anefo, Public Domain).

Ik ben in Ens geboren aan de Ramsweg, nummer 6b. Dat waren dienstwoningen die beschikbaar werden gesteld door de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders. Dat heette vroeger de Directie van de Wieringermeer. Het waren landarbeiderswoningen, die bestemd waren als woning voor boerenknechten…. Mijn moeder kreeg gewoon heimwee in de polder. Toen mijn oudste zuster nog niet geboren was en mijn opoe er nog was, ging ze heel vaak naar Kampen. Ze kon er niet tegen! ’s Zomers was het allemaal koolzaad en verder was er niets. Ze zag alleen maar werkvolk in de polder…. Verder was er geen auto en je had ook nog geen telefoon. Mijn moeder kon er niet tegen. Die dacht: “Ik moet hier weg!” … We hebben in Lelystad of Dronten wel een dienstwoning aangeboden gekregen, maar mijn moeder zei:

“Dat gaan we niet meer doen!”

Bron: Batavialand te Lelystad, Audiovisueel Archief, Interview met Willem Profijt op 21 juli 2014 te Arnhem.

Alle rechten voorbehouden

Media