Redactie
Ik zat in de feestcommissie. We gingen met de kinderen naar de kantine en van daaruit gingen we in optocht naar de haven. Daar zou Sinterklaas aankomen met een boot. Maar dat was geen man, maar een vrouw. Wij hadden geen mannen ter beschikking. Dus een vrouwelijke Sinterklaas, maar die kinderen geloofden erin.
Ik kon het niet worden, want mijn kinderen zouden mij herkend hebben. We hebben mevrouw Petersen gekozen, nu weet ik het weer. Mevrouw Petersen was jong getrouwd. Dat was een lange vrouw. Dus die stak wel zo’n beetje boven iedereen uit en de anderen vonden wel dat die het moest worden, want die kenden nog niet zo erg, vandaar.
Er was geen paard bij. Het was heel summier. Ergens zal ik misschien nog wel een foto hebben, maar ik denk het niet. Het pak van Sinterklaas was denk ik een lange rode jurk of zoiets, en de baard was van watten. Dat moest Sinterklaas voorstellen. Maar dat was natuurlijk niets in vergelijking met tegenwoordig. Dat was het Sinterklaasfeest van 1962.