Redactie
Als ik voor mezelf spreek: ik heb hier gewoon een gezin gesticht. Ik heb zelf kinderen, ze zijn allemaal groot, de jongste is dertien jaar. Ik heb mijn toekomst hier en mijn kinderen hebben hier ook hun toekomst opgebouwd. Dus, wat dat betreft, ik zie het zo, ik ben in Nederland gekomen toen ik 18 of 19 jaar was. Dus als ik gewoon een berekening maak, dat heb ik gewoon het grootste deel van mijn leven hier doorgebracht. Qua mentaliteit, qua manier van denken en manier van doen voel ik me hier veiliger. Dit is gewoon mijn land!
Ik voel me veiliger in de zin als vrouw zijnde. Niet dat ik me onveilig voel in Marokko, maar in de zin van: ik kan hier alle kanten op, je hebt gewoon je toekomst hier opgebouwd, je hebt je kinderen hier, je hebt je familie om je heen. Alleen mijn ouders zitten daar. Ik heb ook heimwee, want ik ga ook regelmatig naar mijn ouders, maar stel dat mijn ouders er niet meer zijn, dan zou ik ook gewoon heimwee krijgen naar Marokko, omdat Marokko mijn geboorteland is. Daar blijf ik ook gewoon van houden. Maar om daar voor eeuwig te leven, nee.