Redactie
[Piet de Vries:] In de warme zomer van ’59, wanneer de zon de hele dag brandde op de barakken, liepen wij ’s nachts in onze pyama langs de dijk om koelte te zoeken..
In 1960 werd ik gekozen als besuurslid van de L.M.IJ. (Landbouw Maatschappij IJsselmeerpolders), een landbouwvereniging die bestond uit werkers: er waren immers nog geen boeren! De pachters van de eerste uitgifte [1961] werden voorgesteld aan het L.M.IJ.bestuur. "Een bestuur van werkers", zei één van hen. "Wat zijn dat eigenlijk voor lieden?" "Aan deze mensen hebt u het te danken dat u pachter kunt worden," zei de voorzitter.
In 1964 begon Swifterbant langzamerhand op een dorp te lijken. Wij betrokken een huis in de Granietstraat. Het verenigingsleven kwam op gang, er werd een ijsbaan aangelegd, ik werd gevraagd in het bestuur zitting te nemen. Dat ben ik nu, anno 1996, nog steeds.
Wij kregen in 1967 een boerderij toegewezen aan de Elandweg.
Mijn tijd als agrariër zit er bijna op. Zoon Jan is van plan op te volgen. Wij besloten niet lang te piekeren waar wij zouden gaan wonen als rustend akkerbouwer. Het huis is al gekocht in Swifterbant. Het is daar goed toeven.
[Mevrouw de Vries vult aan:] Van driehoog in Kampen naar de Granietstraat was heerlijk. Maar na drie gezellige jaren in het dorp was het even wennen aan de Elandweg. Het is wel gelukt. Ter gelegenheid van 25 jaar Elandweg heeft Egelien Dam een videofilm van het feest gemaakt waarin een aantal bewoners hun wederwaardigheden vertellen. We hebben met elkaar ‘geschiedenis’ gemaakt.