Redactie
Toen Hare Majesteit, nu 25 jaar koningin, net koningin was geworden, ging zij alle provincies bezoeken. Flevoland was nog geen provincie, maar ze kwam wel hier naar toe. De grote ontvangst voor de hele polder was in De Goede Rede. De stoelen waren weggehaald en er waren grote tafels neergezet met hapjes erop. Er liepen keurig kelners rond. De koningin was daar en liep langs de groepjes mensen.
Omdat wij als kerk de ontvangende partij waren, mocht er ook een stel vertegenwoordigers van de kerk in groepjes staan. Er was bijvoorbeeld meneer van Hulst. Als er in het land maar één steen van een hervormd kerkgebouw werd aangeraakt, was verbouwd of in verval was, dan werd hij er door de restauratiecommissie van de Hervormde Kerk op af gestuurd. Hij heeft ook praktisch alle kerkenbouw hier in de polder begeleid. Pastor Visser en ik waren er, pastor Duin en een paar uit onze hervormde kerk. De koningin kwam ook bij ons een praatje houden en later kwam prins Claus ook nog even met ons kennis maken. We hadden expres de plaats toegewezen gekregen dat wij - in katholieke termen - op het altaar stonden. Dus moesten ze die twee treetjes op om naar ons toe te komen! En zo maakte je daar van alles mee.
Ik weet nog dat ik van deze ontmoeting thuis kwam, en ja, wie ben ik dat ik de koningin een hand mag geven. Dat was me nog niet gebeurd, maar in de polder gebeuren dat soort dingen, en de kinderen zeiden:"‘Ha, pa is high, pa is high!" Ik vond het ook een schitterende gebeurtenis.
En toen de polder enkele jaren later provincie werd, was er uiteraard ook zo’n happening in Lelystad. Ook toen waren er weer kerkelijke vertegenwoordigers uit de polder uitgenodigd en mocht ik er nota bene ook weer naar toe. Dan vertel ik altijd als mopje - dus je moet er wel om lachen - dat ik de koningin wederom een hand mocht geven en dat ze niet eens zei:
"‘Hé, dominee Verbaas, hoe is met u? Ik heb u toch al eens eerder ontmoet!"
Zulke dingen heb je hier beleefd.
