Redactie
Ik was 20 jaar en het was midden in de oorlog dat ik hier naar toe kwam en het was op advies van de verzetsbeweging. Ik woonde in Zeeland, ik had wat moeilijkheden met de Duitsers gekregen en ik moest toen weg. Ik ben ook een keer opgepakt geweest en daar ben ik aan ontsnapt, maar dat is een ander verhaal.
Toen ben ik op advies van mensen naar de Noordoostpolder gegaan, daar was het vrij rustig, dan kon ik ook in de natuur blijven werken en dan was je vrij. Als je was thuisgebleven moest je onderduiken en dan kom je op een zolderkamertje te zitten, daar word je ook niet beter van. En daar had ik ook geen voorstelling van, maar dat was gewoon op advies van de mensen daar, ga er maar naar toe. Toen ben ik er ook naar toe gegaan, eigenlijk niet wetende wat er gaande was. Ja, je wist er wel wat van, ik heb op school geleerd, en op de landbouwschool ook wel, van de Wieringermeer en de Afsluitdijk en dat in de Zuiderzee een groot plan van Lely gaande was. Daar wist je wel wat van, maar van de rest: nee. Ik had zelfs nooit in een trein gezeten, want [Colijnsplaat ligt op] een eilandje en je ging altijd met de veerpont over en dergelijke, dus toen kwam je nooit zover. Goes was een hele reis.
Maar goed, ik ben ’s morgens om 6 uur op de trein gestapt, een koffer met wat ondergoed mee en dergelijke en een schop, die moest ik ook meenemen, om 6 uur op de trein en ik was pas ’s avonds om 9 uur in Kampen.