Veenkuilen: restanten van een heel oud landschap

Nou, wij hebben die veenkuil nooit uitgegraven. Mijn broer is mijn vader niet opgevolgd op het bedrijf en dat is toen naar de buren gegaan. Die kavel is verdeeld onder de buren. En één van de buren die dat stuk kreeg, die heeft dat met de kraan helemaal uitgegraven. En er schijnt nog een gewei van een edelhert uit gekomen te zijn, heb ik later van die ploeg gehoord. Hoe dat allemaal gegaan is, weet ik niet, maar wij hebben er altijd rekening mee gehouden, en die kuil gemeden. Daar wist je precies waar die zat.(...). Nou, ik denk zo groot zoals hier de achterkamer, zo een meter of zes, zeven, zo rond. Tenminste, het stuk waarvan wij dan echt wisten, daar is de grond slapper. (...) Ook in het gewas kon je het zien, Met de grondbewerking kon je het ook een beetje ontdekken, ja. Het was natuurlijk wel die lichte zavel zoals die daar afgezet was. Dat was daar ook over die veenkuil afgezet, maar op een of andere manier of met draineren, er is altijd een mengsel, een menging geweest, dat moet ik zeggen. En je kon het merken. Maar verder hebben we er eigenlijk niet al te veel aandacht aan besteed.