Redactie
Ja, wij zijn in 1952 in Nagele komen wonen en toen hoorden wij dat daar arbeiders, zoals ze toen nog netjes heetten, een slang doodgeslagen hadden en dat bleek een ringslang te zijn. Nu kun je zeggen, ja, die hoorden helemaal niet in de polder thuis. En dat klopt ook wel. In die tijd was het zo dat men de drainage in het land afdekte met heide. En in die pakken heide, daar heeft hoogstwaarschijnlijk een ringslang in gezeten. En in zijn algemeenheid is het zo dat mensen hartstikke bang van slangen zijn. Ik heb onder andere in het asielzoekerscentrum van Luttelgeest een aantal weken met asielzoekers opgetrokken en dan vertelde ik die dat hier ook ringslangen zijn. En dan, waar ze ook weg komen, zodra ze uit Afrika komen, dan zijn ze allemaal bang van slangen. Nou, wij gelukkig niet. Dus die kwam daar voor.
Ik denk dat dat in 1953 was en de volgende ringslang die we gevonden hebben, was in 1959. Toen woonden wij in Creil, aan het Vuurpad. En wij, als kinderen, ik was een jaar of veertien, dan ben je nog zo´n beetje, nou pubers zijn tegenwoordig wat rijper dan toen.Toen vingen wij kikkers en daar hebben wij overigens geen grapjes mee uitgehaald zoals wij dat ook wel eens hoorden. Dat mocht van mijn vader dus zeker niet. Toen bij Creil vingen wij kikkers, voornamelijk bruine kikkers.Ik weet nog wel dat we op een zeker moment een kuil gegraven hadden. We hadden er 125 gevangen, we legden er een latje in en dan kijken of die beesten intelligent waren zodat ze er weer uitkwamen. Maar toen waren we in een slootkant bezig en toen dachten we dat we een paling zagen. En dat was ook een ringslang. Mijn vader heeft hem gevangen, die deed hem in een melkbus, want die was er wel een beetje bang voor. Die had leren handschoenen aan, bang dat hij gebeten werd.