Duinvegetatie in de polderbermen

Evert de Boer ontdekte al snel de bijzondere eigenschappen van de bodem in zijn omgeving. Die bestond uit overblijfselen van de oude Zuiderzee waarop bijzondere planten goed gedijden.

bosanemoon

Eenjarige planten van bosanemoon (Stachys sylvatica) in het dorpsbos bij Tollebeek, midden jaren vijftig.

Alle rechten voorbehouden

Die bodem was zo ontzettend rijk, het heeft toen wel geheten "De mooiste bermen van Nederland, van Noord Nederland". Zoveel zeldzame dingen stonden er in. En dan bleek dus achteraf dat het een duinvegetatie, dat zou je kunnen stellen, was. En het zijn relicten van de oude Zuiderzee, de zoutlagen, het zout dat er nog in zit. En die planten gedijen hier goed. Alleen ja, wat gebeurt er dan, de gemeente, toen was het nog de Directie van de Zuiderzeewerken, die voerde het onderhoud van de wegen uit, maar ook van de bermen. En die mensen hebben zich er kennelijk niet voor geïnteresseerd om dat spul te sparen en er werd dus spul, zavelgronden uit andere gebieden, aangevoerd en daar hebben ze die bermen mee opgehoogd. Dus heel die originele zandbodem bestaat uit Blokzijlzand en delen uit Kuinrezand die heel erg schraal zijn. En die werden bedekt met een rijke laag. Nou ja, wat krijg je dan, brandnetels. Laten we maar plat zeggen, stekels. Het verruigt met grassen. Allerhande dingen op die subtiele bodem, die bestond uit die mooie plantjes, die verdwenen allemaal.

Bron: Landschapsbeheer Flevoland. Interview met de heer Evert de Boer door Anke van Zwoll op 5 januari 2012.

Alle rechten voorbehouden