Die draglines werden, wat ik ervan zag, in verschillende plaatsen in de polder gedropt. Maar was wij zagen in Blokzijl, dan konden ze over de Steenwijkerweg. Dat is dus dat stukje van Blokzijl tot aan de Uiterdijkenweg. Daar ligt nu een rotonde. Daar werden ze van vrachtwagens neergezet. En dan hadden ze dingen bij hen, van die hele zware ponton planken. Die chauffeur reed ze dan op [die planken] en dan moest ie elke keer zo’n plank weer omdraaien. Dus die draglines stond dan zo en hier lag dan een plank en hier, en dan moest ie elke keer zo die plank omzetten, zo naar voren. En dan kon ie weer een stukje rijden. Zo ging die dan over de zeebodem vooruit. Dat duurde soms twee, drie dagen voor die op de plek was waar hij moest beginnen. Dat was een heel karwei. Maar ik hoorde de mensen niet mopperen. Dat weet ik wel. Ja hoor.
Draglines op drassige polderbodem: geduld vereist!
1 geïnteresseerde
Draglines groeven de tochten uit, vlak nadat de polder was drooggevallen. Maar om die machines op hun plek te krijgen…
Bron: Landschapsbeheer Flevoland, interview met de heer Piet de Zeeuw door Hillie de Jong, 9 februari 2011.