Apies kijken in Almere Haven

Wim Leeman en Madelon (Don) van der Woude vestigden zich eind 1975 in het Bivak, een klein kamp bestaande uit stacaravans in Almere Haven, dat destijds in aanbouw was. Leeman was opperwachtmeester bij de Rijkspolitie en moest in Zuidelijk Flevoland de orde handhaven. Er werd nogal wat vernield op de uitgestrekte bouwplaatsen, nota bene vaak door toekomstige bewoners.

Bouwen Almere Haven

Bouwwerkzaamheden Almere Haven, voorjaar 1978 (Batavialand, collectie Begintijd Almere - Bivakbewoners)

Alle rechten voorbehouden

Wim: Overal stonden er borden “Verboden toegang”. Maar daar hielden ze zich niet aan. Ik kon me best voorstellen dat men graag wilde gaan kijken waar ze terecht zouden komen en wat er allemaal in de aanbieding was. Maar iedere maandagmorgen kreeg ik dus kwade uitvoerders aan de telefoon, die zeiden: “Potverdomme, hebben we daar twintig schuren hersteld en alles is ondersteboven gelopen.” Dus toen moesten we er wel voor zorgen dat ze niet kwamen.

Wij hadden een Landrover. Als we dienst hadden… ik had alleen dienst en die andere collega’s waren meestal met z’n tweeën, maar ik dreef ze als koeien voor me uit, zoveel mensen waren er, schelden en vloeken en tekeer gaan tegen me! Iedere zondag was dat en dat werd eigenlijk steeds erger. Iedere keer dat die datum dichter bijkwam van opleveren, dan wilden ze het ook de familie laten zien. En er waren wel slagbomen, maar die slagbomen waren slecht verlicht. Stonden wel heel goed aangegeven met borden, maar ik geloof dat ze er in totaal acht of negen uitgereden hebben. Ze waren gelukkig van kunststof, anders hadden er doden gevallen.

Don: In het begin was dat natuurlijk allemaal in de kranten: “Het begin van Almere” en “Pioniers”. Die mensen, die ook naar rampen keken, die kwamen dan ook op zondag. Dan zag je ze zo in de verte op de dijk hele rijen, zo helemaal naar beneden. En Het Bivak daar stond een hek omheen. Dat konden we dan afsluiten, maar het was net apies kijken. Later waren het dan mensen die in Almere kwamen wonen en die dan hun eigen huis wilden kijken. Dan zetten de auto neer en dan die slagbomen, daar liepen ze omheen.

Wim: Maar het probleem was altijd, dat die mensen gingen kijken, maar ze gingen ook in de huizen kijken. Nou zullen die ouders wel voorzichtig geweest zijn, de kinderen die ze meenamen die vinden gelijk overal spelletjes in. Dus die gingen rennen en aan het hollen. Maar dan hebben ze dus, bijvoorbeeld op vrijdag allemaal kozijnen gesteld, en dat is nogal secuur werk, en dan klimmen ze op die kozijnen en rammen aan die palen en die latten, dan….

Don: Ze hebben wel met stenen al die nieuwe ruiten die ingezet waren, ingegooid. Er werd veel vernield. Dat is eigenlijk wel zo gebleven, denk ik. Elke keer komen er weer nieuwe wijken en dan heb je hetzelfde probleem.

Bron: Batavialand, Project Cultureel Flevoland - Interview met Wim Leeman en Don van der Woude, 27 juni 2005

Alle rechten voorbehouden